Μαυρομιχάλης

Επώνυμο οικογένειας εθνικών αγωνιστών και πολιτικών από τη Μάνη. Σύμφωνα με την παράδοση προέρχονταν από τη Θράκη, ωστόσο στα μέσα του 14ου αι. δέχτηκαν πιέσεις από τους Τούρκους και κατέφυγαν στη Μάνη, όπου τελικά εγκαταστάθηκαν. Πολλά μέλη της προσέφεραν σημαντικές υπηρεσίες κατά τις παραμονές της Επανάστασης, στον Αγώνα της ανεξαρτησίας αλλά και μετά την απελευθέρωση. 1. Αναστάσιος (Μάνη 1799 – Αθήνα 1870). Γιος του Πέτρου ή Πετρόμπεη (20.). Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία από τον αδελφό του Γεώργιο (6.), με τον οποίο εστάλη στην Κωνσταντινούπολη ως όμηρος. Κατόρθωσε να επιστρέψει στη Μάνη όταν ξέσπασε η Επανάσταση και πήρε μέρος σε πολλές μάχες. Μετά την αποκατάσταση κατατάχθηκε στον τακτικό στρατό και έφτασε στον βαθμό του υποστράτηγου. Διετέλεσε υπασπιστής του Όθωνα, γερουσιαστής, υπουργός Παιδείας (1847) και τέλος υπουργός Στρατιωτικών (1848-49). 2. Αντώνιος (; – 1873). Στρατηγός, υπασπιστής του Όθωνα και γερουσιαστής. 3. Αντώνιος (1829 – 1903). Στρατιωτικός. Αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων και τελειοποίησε τις σπουδές του στη Γαλλία. Διετέλεσε βουλευτής Λακωνίας και υπουργός Ναυτικών, Παιδείας και Στρατιωτικών. 4. Γερμανός (; – 1876). Αγωνιστής του 1821, στρατηγός του τακτικού στρατού και αργότερα βουλευτής Λακωνίας. 5. Γεωργάκης (τέλη 19ου αι. – αρχές 20ού). Εξελέγη βουλευτής Λακωνίας δώδεκα φορές (1885-1920). 6. Γεώργιος (Μάνη 1800 – 1831). Τριτότοκος γιος του Πετρόμπεη (20.). Εκπαιδεύτηκε στην Κωνσταντινούπολη, καθώς ο πατέρας του τον είχε στείλει εκεί μαζί με τον αδελφό του Αναστάσιο ως όμηρο και εγγύηση πίστης στον Σουλτάνο. Εκεί μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία (1818) και εργάστηκε με ενθουσιασμό για τους σκοπούς της. Λίγο πριν την έναρξη της Επανάστασης δραπέτευσε και επέστρεψε στη Μάνη, όπου πολέμησε στα Τρίκορφα κατά του Δράμαλη και του Ιμπραήμ. Το 1822 ταξίδεψε στη Βερόνα της Ιταλίας, μαζί με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, προκειμένου να ζητήσουν δάνειο από τον πάπα. Η αποστολή απέτυχε και επέστρεψε στην Ελλάδα, οπότε αιχμαλωτίστηκε το 1825, κατά τη διάρκεια της εισβολής του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο. Πολύ σύντομα απελευθερώθηκε, καθώς ανταλλάχθηκε με πασάδες στο Ναύπλιο. Μαζί με το θείο του Κωνσταντίνο οργάνωσε και πραγματοποίησε τη δολοφονία του Καποδίστρια στον ναό του Αγίου Σπυρίδωνα. Για την πράξη του αυτή καταδικάστηκε σε θάνατο και τουφεκίστηκε στο Ιτς-Καλέ, μπροστά στα μάτια του φυλακισμένου πατέρα του (9 Οκτωβρίου 1831). 7. Γεώργιος (1834 – 1927). Στρατιωτικός. Ήταν απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων έφτασε στον βαθμό του υποστράτηγου. Στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 διετέλεσε διοικητής της 2ης μεραρχίας του στρατού Θεσσαλίας και τον επόμενο χρόνο αποστρατεύτηκε. 8. Γιαννούκος (1835 – 1879). Νομικός και λόγιος. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο Παρίσι. Έγραψε δύο δράματα που τιτλοφορούνται Κοριολανό και Άλωση της Τριπολιτσάς. 9. Δημήτριος (1809 – 1879). Γιος του Πετρόμπεη (20.). Διετέλεσε υπασπιστής του Όθωνα για πολλά χρόνια, αλλά παραιτήθηκε το 1861 για να πάρει μέρος στην επανάσταση του 1862. Στην προσωρινή κυβέρνηση του Δημητρίου Βούλγαρη, Κωνσταντίνου Κανάρη και Βενιζέλου Ρούφου ανέλαβε το υπουργείο Στρατιωτικών. 10. Ηλίας (Μάνη 1795 – Στύρα Ευβοίας 1822). Πρωτότοκος γιος του Πετρόμπεη. Ως αρχηγός σώματος Μανιατών πήρε μέρος σε πολλές μάχες στην Πελοπόννησο, στην Αθήνα και στην Εύβοια, αλλά διακρίθηκε κυρίως στο Βαλτέτσι. Σκοτώθηκε στα Στύρα της Εύβοιας στις 12 Ιανουαρίου του 1822 και ο Ομέρμπεης έστειλε το κεφάλι του στην Κωνσταντινούπολη. 11. Ηλίας Κατζάκος ή Κατσάκος (τέλη 18ου – μέσα 19ου αι.). Γιος του Κατζή Μαυρομιχάλη (του αρχηγού της ανταρσίας του 1830). Προσπάθησε να πετύχει τη συμφιλίωση του καποδιστριακού καθεστώτος με την οικογένειά του, αλλά τελικά αναγκάστηκε να συμμετάσχει στην ανταρσία της Μάνης το 1831 και το 1834. Διακρίθηκε για τη γενναιότητα και τη σωφροσύνη του. 12. Ιωάννης ο Σκυλόγιαννης (18ος αι.). Συνεργάτης των Ρώσων κατά την επανάσταση του 1769 (Ορλοφικά) στην Πελοπόννησο. 13. Ιωάννης Κατζάκος ή Κατσάκος (1864 – 1907). Αγωνιστής και πολιτικός. Υπήρξε αρχηγός σώματος ανταρτών το 1897 και αργότερα διετέλεσε βουλευτής Λακωνίας (1905-6). 14. Κυριακούλης (Μάνη ; – Πρέβεζα 1822). Οπλαρχηγός, αδελφός του Πετρόμπεη (20.). Υπήρξε γενναίος πολεμιστής και διακεκριμένος οπλαρχηγός της προεπαναστατικής Μάνης και των πρώτων χρόνων της Επανάστασης. Πολέμησε στην Καλαμάτα, στη Μεθώνη, στην Κορώνη, στην Τρίπολη, στο Βαλτέτσι, στα Στύρα και στο Φανάρι Πρεβέζης, όπου σκοτώθηκε. 15. Κυριακούλης (1849 – 1916). Πολιτικός, εγγονός του Κυριακούλη (14.). Διετέλεσε βουλευτής Οιτύλου από το 1879, υπουργός Εσωτερικών (1895-97, 1902-3, 1903-5), Στρατιωτικών (1904-5) και πρωθυπουργός (1909-10). 16. Κωνσταντίνος (1797 – 1831). Αγωνιστής του 1821, αδελφός του Πετρόμπεη (20.). Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1818 από τον Καμαρινό και διακρίθηκε σε πολλές μάχες του Αγώνα. Έλαβε μέρος στη στάση των Μανιατών εναντίον του διοικητή της Καλαμάτας Κορνηλίου και, αφού εξασφάλισε την ανοχή των αστυνομικών που τον επιτηρούσαν στο Ναύπλιο, οργάνωσε και εκτέλεσε, μαζί με τον ανιψιό του Γεώργιο (6.), στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 τη δολοφονία του Καποδίστρια στον ναό του Αγίου Σπυρίδωνα. Αφού τραυματίστηκε από το πλήθος, τον σκότωσε ο στρατηγός Φωτομάρας, ο οποίος τον πυροβόλησε από γειτονικό παράθυρο. 17. Λεωνίδας (19ος αι.). Πληρεξούσιος Λακωνίας (1863, 1873, 1874, 1875). 18. Περικλής (1830 – 1886). Στρατιωτικός και πολιτικός. Ήταν ένας από τους πρωτεργάτες της έξωσης του Όθωνα το 1862, ενώ αργότερα διετέλεσε βουλευτής Καλαμάτας. 19. Περικλής Πιερράκος (1861 – 1938). Στρατιωτικός, αξιωματικός του ιππικού. Πήρε μέρος στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 ως ανθυπίλαρχος, στους Βαλκανικούς πολέμους (1912-13) ως αντισυνταγματάρχης, και ως διοικητής του Β’ Σώματος Στρατού στη Μικρά Ασία. Χρημάτισε επίσης πληρεξούσιος Οιτύλου (1924), γερουσιαστής (1929-32), υπουργός Εσωτερικών (1920-23) και υπουργός Στρατιωτικών (1924). 20. Πέτρος ή Πετρόμπεης (Μάνη 1765 – Αθήνα 1848). Εθνικός αγωνιστής, ανιψιός του Πιέρρου (24.). Πίστευε στη γαλλική εύνοια, ελπίζοντας στην εθνική αποκατάσταση των Ελλήνων με τη βοήθεια του Ναπολέοντα. Μυήθηκε νωρίς στη Φιλική Εταιρεία και συνέβαλε στην έκρηξη της Επανάστασης με την εισβολή των Μανιατών στην Καλαμάτα (23 Μαρτίου 1821). Εξελέγη πρόεδρος στην πελοποννησιακή γερουσία των Καλτετζών και προσπάθησε να γεφυρώσει τα χάσματα μεταξύ των κοτζαμπάσηδων και των στρατιωτικών, χωρίς ωστόσο να αποφύγει τις κατηγορίες εναντίον του για ιδιοτέλεια και προδοσία. Ο Μ. δέχτηκε στην αρχή με ικανοποίηση τον Καποδίστρια, αλλά σύντομα η αντίθεση με τον κυβερνήτη και ο παραγκωνισμός των Μανιατών αγωνιστών από τα κοινά, προκάλεσαν τη δημιουργία έντονης αντιπολιτευτικής διάθεσης ανάμεσα στους κατοίκους της Μάνης και κυρίως στην οικογένεια του Μ. Το Πάσχα του 1830 ο αδελφός του Μ., Ιωάννης ή Τζανής ή Κατζής προκάλεσε στάση εναντίον του νομάρχη της Μάνης, Γενοβέλη, γεγονός που αποτέλεσε την αφετηρία συστηματικών διωγμών της οικογένειας και ειδικότερα του Μ., ο οποίος φυλακίστηκε στο Ναύπλιο από το 1830 μέχρι τον Απρίλιο του 1832. Στα χρόνια του Όθωνα ο Μ. τιμήθηκε ιδιαίτερα από την αντιβασιλεία, έγινε σύμβολο της Επικρατείας και αργότερα γερουσιαστής. 21. Πέτρος (1828 – 1892). Πολιτικός, εγγονός του Πετρόμπεη (20.). Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο Παρίσι. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα διορίστηκε δικαστής στο Ναύπλιο. Επειδή ήταν μέλος της επιτροπής στη Ναυπλιανή επανάσταση του 1862, εξορίστηκε στη Σμύρνη. Μετά την εκθρόνιση του Όθωνα εξελέγη πληρεξούσιος στην Εθνοσυνέλευση του 1863. Διετέλεσε υπουργός Δικαιοσύνης (1863) στην κυβέρνηση του Μπενιζέλου Ρούφου. Χρημάτισε επίσης βουλευτής, γενικός γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης και βασιλικός επίτροπος της Ιεράς Συνόδου. 22. Πέτρος (1832 – 1904). Πολιτικός. Διετέλεσε πληρεξούσιος της Καλαμάτας το 1863, βουλευτής από το 1873 έως το 1893 και δήμαρχος Καλαμάτας. 23. Πέτρος (Αθήνα 1887 – ;). Πολιτικός, γιος του Κυριακούλη (15.). Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και εξελέγη βουλευτής Λακωνίας το 1910. Διετέλεσε υπουργός Εθνικής Οικονομίας το 1920 στην κυβέρνηση του Ράλλη και το 1921 στην κυβέρνηση του Καλογερόπουλου, υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση του Πρωτοπαπαδάκη και τέλος υπουργός Ναυτικών στην κυβέρνηση του Γούναρη. 24. Πιέρρος (18ος αι.). Αδελφός του Ιωάννη Σκυλογιάννη (12.), πήρε και αυτός μέρος στις εχθροπραξίες των Oρλοφικών και σκοτώθηκε ύστερα από την κάθοδο των Αλβανών στην Πελοπόννησο. 25. Στυλιανός (Λακωνία 1900 – Αθήνα 1981). Δικαστικός. Διετέλεσε πρόεδρος του Αρείου Πάγου και υπηρεσιακός Πρωθυπουργός (1963). Έγραψε πολλές νομικές μελέτες, οι σπουδαιότερες από τις οποίες τιτλοφορούνται Η υπό αίρεσιν καταγγελία της συμβάσεως, Αποζημίωσις λόγω καταγγελίας της συμβάσεως, Η ρήτρα πληρωμής εις είδος, Το Άρθρο 63 του Αστικού Κώδικα κ.ά. 26. Φωτεινή (1826 – 1878). Εγγονή του Πετρόμπεη (20.). Σε ηλικία 20 ετών έγινε δεσποινίδα επί των Τιμών της βασίλισσας Αμαλίας. Ήταν γνωστή για το κάλλος της, το οποίο αναφέρεται και σε συγγράμματα ξένων συγγραφέων. Ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης, οπλαρχηγός της προεπαναστατικής Μάνης. Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης, αδελφός του Πετρόμπεη· υπήρξε πρωτεργάτης της δολοφονίας του Καποδίστρια στο Ναύπλιο (27 Σεπτεμβρίου 1831), όπου έχασε και ο ίδιος τη ζωή του (Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, Αθήνα). Ο Πέτρος ή Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, από τους πρώτους αγωνιστές της Επανάστασης του 1821 (Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, Αθήνα). Ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης, που οργάνωσε τη δολοφονία του Καποδίστρια. Ο αγωνιστής του ‘21 Ηλίας Μαυρομιχάλης, πρωτότοκος γιος του Πετρόμπεη.